رسانه‌های بین‌المللی جهان همچنان خیزش سراسری مردم ایران علیه حکومت را زیر ذره‌بین دارند و ضمن انتشار تازه‌ترین اخبار اعتراض‌ها و اعتصاب‌ها، این رویدادها را تحلیل می‌کنند.
اعتراض‌های دانش‌آموزی و دانشجویی، سر دادن شعارهای آشکارا ضدحکومتی، گسترش اعتصاب‌های سراسری در ایران و تدارک حضور در خیابان‌ها به مناسبت چهلمین روز کشته شدن مهسا امینی از جمله اخباری‌اند که در خبرگزاری‌های جهان به طور گسترده‌ای پوشش داده شده‌اند. در تحلیل رسانه‌های معتبر بر لزوم حمایت‌های بین‌المللی همه‌جانبه از معترضان در ایران نیز تاکید شده است.
دویچه وله: زمانی برای مماشات نیست
دویچه وله در یادداشتی با عنوان «تنها فشار گسترده مقام‌های تهران را متوقف خواهد کرد» به تحلیل خیزش اخیر مردم ایران علیه حکومت و سرکوب شدید نیروهای امنیتی پرداخت.
این خبرگزاری آلمانی نوشت: «پاسخ قوی بین‌المللی- از جمله توقف مذاکرات هسته‌ای در صورت لزوم- تنها تاکتیکی است که می‌تواند به خشونت رژیم ایران علیه مردم این کشور پایان دهد... اکنون وقت آن است که کشورهای خارجی اقدامی واضح انجام دهند. سخنان توخالی، مطالبات دیپلماتیک و اشارات ضعیف کافی نیست. چنین اقدام‌هایی هرگز کافی نبود، اما اکنون در یک دوراهی قرار داریم؛ جامعه بین‌المللی باید مماشات را کنار بگذارد و با هر آنچه در اختیار دارد، کنار مردم ایران بایستد.»
در ادامه این یادداشت تحلیلی آمده است: «حاکمان ایران هرگز از زبان مدنی آشتی و اعتدال استفاده نکرده‌اند. آن‌ها چنین زبانی را جدی نمی‌گیرند. تحریم‌های نمادین هم آن‌ها را نمی‌ترساند. آن‌ها حتی تحریم نفتی را هم تاب آورده‌اند. اگر تنها با نمادگرایی روبرو شوند، لحظه‌ای در ادامه کشتار برای حفظ قدرت خود تردید نخواهند کرد... لازم است که اقدام‌های جدی انجام شود. رژیم آخوندها در تهران باید در شرایطی قرار بگیرد که انگار در محاصره جهانیان است. در غیر این صورت، تنها چیزی که در خاطر ایرانیان می‌ماند، سکوت و همدستی غرب خواهد بود. این امر نه تنها غیرمسئولانه، بلکه نابخشودنی است.»
پولیتیکو: کوتاهی بایدن در حمایت از معترضان
نشریه معتبر پولیتیکو در مطلبی با عنوان «بایدن به دنبال تعادل در مورد ایران است» نوشت: «اعتراض‌ها علیه رژیم اسلامی جو بایدن را در تنگنا قرار داده است. رئیس‌جمهوری آمریکا در مورد سرنوشت توافق هسته‌ای ایران با یک چالش بزرگ مواجه است. دولت آمریکا با درخواست‌هایی فزاینده‌ای از سوی فعالان سیاسی ایرانی برای حمایت آشکار از تغییر رژیم در ایران مواجه است اما بایدن و دستیارانش حاضر نیستند تا این حد پیش بروند. در عوض، در حال ترسیم یک مسیر میانه‌اند؛ مسیری که در آن، برخی تحریم‌ها را اعمال کنند، اما در ایجاد یک کارزار فشار همه‌جانبه برای منزوی کردن دولت ایران یا کنار گذاشتن مذاکرات هسته‌ای با جمهوری اسلامی کوتاهی می‌کنند.»
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
در ادامه این مطلب آمده است: «انتظار می‌رود این هفته دولت آمریکا از تحریم‌های بیشتری علیه ایران در ارتباط با اعتراض‌ها رونمایی کند؛ اما این استراتژی کلی احتمالا بسیاری را ناامید خواهد کرد. این رویکرد همچنین می‌تواند اجرای سیاست ایالات متحده در قبال خاورمیانه را سخت‌تر کند، به‌ویژه اگر رژیم ایران اعتراض‌ها را سرکوب کند و با جسارت بیشتری به دنبال برنامه هسته‌ای و ایجاد مشکل در منطقه برود.»
این مطلب در ادامه، پرسش‌هایی کلیدی را مطرح می‌کند: «پرسش‌های کلیدی اکنون شامل این مواردند: اعتراض‌های ایران چقدر می‌توانند ادامه داشته باشند، چقدر رشد خواهند کرد و اگر رژیم ایران احساس کند اوضاع از کنترلش خارج شده است، چگونه واکنش نشان خواهد داد. در عین حال، برخی از مقام‌های آمریکایی خاطرنشان می‌کنند که جنبش‌های انقلابی گاهی اوقات چندین ماه یا حتی سال‌ها طول می‌کشد تا به اهداف خود دست یابند. از سوی دیگر، این سوال مهم وجود دارد که چه چیزی جایگزین رژیم می‌شود؟ این موضوعی است که مقام‌های آمریکایی حتی نمی‌خواهند در مورد آن فکر کنند.»
نیوزویک: مردم ایران اصلاحات نمی‌خواهند
نشریه نیوزویک با انتشار یادداشتی تاکید کرد که «آمریکا و جهان باید کنار انقلاب ایران بایستند».
کارولین گلیک، نویسنده این یادداشت، تاکید می‌کند: «آنچه در ایران اتفاق می‌افتد، یک انقلاب است نه یک جنبش اعتراضی.» او می‌افزاید: «لابی‌های ایرانی و رسانه‌های همسو با آن‌ها اصرار دارند که انقلاب کنونی ایران صرفا یک جنبش اعتراضی مانند سایر جنبش‌هایی است که در طول سال‌ها دیده‌ایم. آن‌ها می‌گویند که مردم در خیابان‌های ایران فقط به اصلاحات دولتی علاقه‌مندند. این یک دروغ آشکار است. مردم هم اکنون در خیابان‌های شهرهای ایران از این سر تا آن سوی کشور و در هر استان، خواهان سرنگونی رژیم‌اند. آن‌ها صرفا خواستار کاهش محدودیت‌های آزادی زنان یا خودمختاری فرهنگی برای اقلیت‌های قومی ایران نیستند. آن‌ها صرفا خواستار پرداخت حقوق بازنشستگی یا شرایط کاری و حقوق بهتر نیستند. آن‌ها یک رژیم جدید، دموکراتیک و با احترام به حقوق بشر می‌خواهند.»
در ادامه این تحلیل، ضمن اشاره به تاریخچه حمایت جمهوری اسلامی از اقدام‌های تروریستی در منطقه آمده است: «اگر مردم ایران رژیم مذهبی را که از سال ۱۳۵۷ بر کشورشان حکومت می‌کند، سرنگون کنند، دستاورد آن‌ها مهم‌ترین رویداد خاورمیانه در طول نسل‌ها خواهد بود. رژیم آیت‌الله‌ها بزرگ‌ترین حامی تروریسم در جهان است. این حکومت تقریبا در همه کشورهای جهان، سازمان‌ها و هسته‌های تروریستی را تامین مالی، تسلیح و هدایت می‌کند و آموزش می‌دهد. ایران ظاهرا در سال جاری از آستانه اتمی عبور کرد؛ به این معنی که آیت‌الله‌ها اکنون می‌توانند به میل خود سلاح هسته‌ای تولید کنند. ایران صنعت موشک بالیستیک پیشرفته و موشک‌هایی دارد که می‌توانند اهدافی را در بیشتر اروپا هدف قرار دهند. همان‌طور که استقرار پهپادهای تهاجمی روسیه در اوکراین نشان می‌دهد، ایران به عنوان زرادخانه اصلی برای حکومت‌های خودکامه ضدغربی هم عمل می‌کند... و حالا برای اولین بار از زمان انقلاب اسلامی ایران، ما شانس واقعی سقوط این رژیم سمی را داریم. لازم است که تمام تلاش‌ها برای کمک به تحقق این امکان انجام شود.»
